Τα κρεμμύδια είναι βασικό χαρακτηριστικό της Ελληνικής
κουζίνας, τόσο στις σαλάτες όσο και στα φαγητά. Το κρεμμύδι μαζεύεται
από τα τέλη Ιουνίου ξερό με σκοπό να διατηρηθεί έτσι όταν ήδη τα φύλλα
του έχουν μαραθεί τελείως. Οι αγρότες στο παρελθόν επέλεγαν αυτό το
στάδιο της ωρίμανσης προτού τα κρεμμύδια ξεραθούν ολοκληρωτικά, για να
έχει διασωθεί κάτι από το κρεμμύδι ώστε να γίνουν μετά οι πλεξούδες του
κρεμμυδιού. Στη περίπτωση που παραταθεί το χρονικό διάστημα για να βγει
το κοτσάνι των φύλλων του, τότε το στέλεχος του κρεμμυδιού, θα ξεραθεί
τελείως και το πλέξιμο θα γίνει πολύ δυσκολότερο. Αλλά αυτό πού πρέπει
να γίνει όσον αφορά τη διατήρησή του είναι το στράγγισμα πριν βγει από
το βολβό και το στέγνωμα προτού πλεχτεί και αποθηκευτεί.
Γύρω στα τέλη Μαΐου, θα πρέπει πλέον το κρεμμύδι να σταματήσει να
ποτίζεται τελείως. Το κρεμμύδι δεν επιζητεί ιδιαίτερα το νερό ούτως η
άλλως και για αυτό πρέπει να ποτίζεται ελάχιστα και το τελευταίο μήνα
πριν συλλεχτεί να μη ποτίζεται καθόλου. Βέβαια κάποιες ποικιλίες
κρεμμυδιού χρειάζονται περισσότερο πότισμα από άλλες. Βασικά τα
κρεμμύδια που χρειάζονται περισσότερο πότισμα είναι αυτά που έχουν
λεπτεπίλεπτα και σκληρά ζωνάρια, για να φαίνονται οπτικά ότι είναι
μαλακότερα.Μετά τα κρεμμύδια συλλέγονται και τοποθετούνται σε ένα πιο σκοτεινό, ξερό και αεριζόμενο σημείο και επιβάλλεται να τοποθετούνται με το στέλεχος προς τα πάνω για πολλές ημέρες μέχρι να ξεραθούν τελείως. Όταν είναι να πλεχτούν, καλό είναι να βραχούν λίγο τα στελέχη για να μη διαλύονται. Καλό είναι τα κρεμμύδια να μη τοποθετούνται μέσα σε τελάρα, και να τοποθετούνται καλύτερα σε ένα σκιερό σημείο ενός δέντρου που θα διατηρεί τη σκιά για το μεγαλύτερο μέρος της μέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου