Oι νεογέροντες////Kειμενο του Λευτερη Κουσουλη

Ψάχνουμε το νέο. Η μετάβαση που ζούμε το αναζητεί αγωνιωδώς.  Δεν μπαίνουμε στον κόπο να ερευνήσουμε βαθύτερα το περιεχόμενό του. Απλώς θέλουμε το νέο. Τη λάμψη του, τη διαφορετικότητά του, την ορμή, ίσως και τη γοητεία του.
Ετσι στον δημόσιο χώρο και στην πολιτική σκηνή κυκλοφορούν κάθε χρώματος διεκδικητές του νέου.
Αγέρωχοι. Ενδεδυμένοι το πνεύμα της εποχής. Ανήσυχοι. Προβληματισμένοι. Ανατρεπτικοί. Δεν δέχονται - διαδίδουν - να συμβιβαστούν με τις υφιστάμενες συνθήκες. Να υποτάξουν την ορμή τους στους καθιερωμένους τρόπους. Διεκδικούν την επαναστατικότητα. Η κατεδάφιση ανήκει στις πρώτες επιλογές τους. Θέλουν να γίνουν οι χτίστες του δικού τους κόσμου. Να φέρουν πιο κοντά τις επιθυμίες τους, να μας οδηγήσουν πιο κοντά στα όνειρά τους.
Αν και κραδαίνουν τα εργαλεία της εποχής και προσαρμόζουν τον λόγο τους, τηλεγραφικό και συντετμημένο, στις απαιτήσεις της, μηρυκάζουν παλαιές ιδέες, ανακαινισμένες με την argo της. Προέχει η εικόνα. Η εντύπωση. Ο τρόπος. Η κυριαρχία.
Αποστρέφονται τη μεταβολή. Τρομάζουν μπροστά στον κίνδυνο. Προτιμούν την ασφάλεια του παρελθόντος. Τις παραδεδομένες βεβαιότητες. Τα θεμέλια της παλαιάς εξουσίας. Τακτικές επιβίωσης και στρατηγήματα κυριαρχίας. Εδώ το νέο κατασκευάζεται ως πρόσχημα, ως τέχνασμα αποφυγής της σύγκρουσης με την πραγματική ζωή.
Δεν τους αρνούμαστε τη χρησιμότητα. Ακόμη και προσχηματικά εγκαθιστούν στο προσκήνιο μιαν ανάγκη: την ανάγκη του νέου. Του πραγματικού και αυθεντικού νέου. Και καμιά φορά γίνονται άθελά τους προάγγελοι του επιθυμητού.
Τους αναγνωρίζουμε αλλά και τους αρνούμαστε. Τους ακούμε αλλά και βρισκόμαστε απέναντι.
Είναι οι νεογέροντες.