Η θεια Μαργαρίτα
Τη θυμάμαι σαν μυθικό πρόσωπο.
Τη γνωρίζω μάλλον από την πάντοτε θαυμαστή αφήγηση της μητέρας μου Χρυσώς. Φιγούρα κινητική, αποφασιστική, γεμάτη ενέργεια, διάθεση προσφοράς, συμμετοχή και αλληλεγγύη. Ήταν πάντοτε κοντά και δίπλα σε όλες τις γυναίκες του χωριού, τις βοηθούσε, τις στήριζε, τις υπηρετούσε, μου έλεγε η μητέρα μου, με μια κρυφή ευγνωμοσύνη.
Μέσα στο σκοτεινό θάλαμο των παιδικών αναμνήσεων μια στιγμιαία αχτίδα τη φέρνει μπροστά μου. Ένα πρωινό ξύπνησα από το κλάμα του αδελφού μου που μόλις είχε γεννηθεί στη διπλανή μεγάλη σάλα, που έβλεπε στο Λαφονήσι και στα Κύθηρα μέσα από τις ορθάνοιχτες μπαλκονόπορτες.
Φώναξα κάποιον να με ντύσει.
Η φιγούρα της θεια-Μαργαρίτας με βοήθησε γρήγορα και σβέλτα να ντυθώ.
Να ντυθώ και να φύγω χωρίς να ρίξω μια ματιά τι γίνεται δίπλα.
Κατέβηκα γρήγορα τις παλιές σκάλες που έβλεπαν στον Άι-Γιώργη. Κάτω από τη λεμονιά, αγνάντεψα τη θάλασσα που από τότε μου είχε κλέψει την ψυχή.
Δίπλα και πάνω στη μεγάλη σάλα η θεια Μαργαρίτα φρόντιζε για όλα εκείνης της δύσκολης μέρας, μεριμνώντας όπως έκανε πάντα για τα πρώτα «βήματα» κάθε νεογέννητου που συναντούσε τον κόσμο στην πάμφωτη Ελίκα.
Τη θυμάμαι σαν μυθικό πρόσωπο.
Τη γνωρίζω μάλλον από την πάντοτε θαυμαστή αφήγηση της μητέρας μου Χρυσώς. Φιγούρα κινητική, αποφασιστική, γεμάτη ενέργεια, διάθεση προσφοράς, συμμετοχή και αλληλεγγύη. Ήταν πάντοτε κοντά και δίπλα σε όλες τις γυναίκες του χωριού, τις βοηθούσε, τις στήριζε, τις υπηρετούσε, μου έλεγε η μητέρα μου, με μια κρυφή ευγνωμοσύνη.
Μέσα στο σκοτεινό θάλαμο των παιδικών αναμνήσεων μια στιγμιαία αχτίδα τη φέρνει μπροστά μου. Ένα πρωινό ξύπνησα από το κλάμα του αδελφού μου που μόλις είχε γεννηθεί στη διπλανή μεγάλη σάλα, που έβλεπε στο Λαφονήσι και στα Κύθηρα μέσα από τις ορθάνοιχτες μπαλκονόπορτες.
Φώναξα κάποιον να με ντύσει.
Η φιγούρα της θεια-Μαργαρίτας με βοήθησε γρήγορα και σβέλτα να ντυθώ.
Να ντυθώ και να φύγω χωρίς να ρίξω μια ματιά τι γίνεται δίπλα.
Κατέβηκα γρήγορα τις παλιές σκάλες που έβλεπαν στον Άι-Γιώργη. Κάτω από τη λεμονιά, αγνάντεψα τη θάλασσα που από τότε μου είχε κλέψει την ψυχή.
Δίπλα και πάνω στη μεγάλη σάλα η θεια Μαργαρίτα φρόντιζε για όλα εκείνης της δύσκολης μέρας, μεριμνώντας όπως έκανε πάντα για τα πρώτα «βήματα» κάθε νεογέννητου που συναντούσε τον κόσμο στην πάμφωτη Ελίκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου