Μπορεί η Monsanto να κρίθηκε ένοχη για το ζιζανιοκτόνο Roundup στον θεσσαλικό κάμπο όμως οι αγρότες συνεχίζουν να ψεκάζουν με το συγκεκριμένο φυτοφάρμακο για να σώσουν τις καλλιέργειές τους από τα ζιζάνια.
Με τις «ευλογίες» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης το αμφιλεγόμενο ζιζανιοκτόνο της Monsanto με την επικίνδυνη χημική ουσία γλυφοσάτη θα μπορεί να «ποτίζει» τα χωράφια των αγροτών μέχρι και το τέλος του 2023. Η γλυφοσάτη, που θεωρείται «πιθανό καρκινογόνο» από το 2015 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), χρησιμοποιείται υπό διάφορα εμπορικά σήματα, το πιο γνωστό είναι το Roundup. Την ίδια ώρα επιστήμονες που συμμετείχαν σε συνέδριο που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Πατρών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ποσοστά του καρκίνου είναι αυξημένα στους αγρότες.
Το 99% των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου χρησιμοποιεί τέτοιες ουσίες για να προστατέψει την παραγωγή του από τα ζιζάνια, σημειώνουν οι επιστήμονες. «Σχετικά με τη γλυφοσάτη και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν υπάρχει θέμα καρκινογένεσης. Το μεγαλύτερο ποσοστό αγροτών στην περιοχή χρησιμοποιεί τέτοιου είδους φυτοφάρμακα. Έγιναν εκτιμήσεις κινδύνου, έχουν ταχθεί οι φορείς υπέρ αυτού αλλά το ζήτημα είναι η ορθή χρήση του συγκεκριμένου φαρμάκου», υποστηρίζει ο πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γεωπονικών Συλλόγων, Δημήτρης Σοφολόγης.
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους αγρότες καθώς αδιαφορούν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας κατά τη διάρκεια του ψεκασμού. «Ο αγρότης θα πρέπει να λαμβάνει τα ατομικά μέσα προστασίας, όπως είναι γάντια, πλύσιμο μετά από κάθε ψεκασμό, προστασία της καμπίνας του τρακτέρ. Θα πρέπει να δείχνει προσοχή στον άνεμο για την επικινδυνότητα της διασποράς του ψεκαστικού νέφους. Σε όλες τις δραστικές ουσίες το βασικότερο είναι η σωστή χρήση. Υπάρχει ακόμη μεγάλο κενό στην εκπαίδευση των αγροτών, γιατί ακόμη και τώρα νέοι άνθρωποι δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας. Είναι απλοί τρόποι προστασίας που δυστυχώς ακόμα και οι νεότεροι τα απομυθοποιούν», επισημαίνει.
Σχετικά με τη γλυφοσάτη λέει ότι «από τη γεωργική πλευρά είναι το πιο σημαντικό ζιζανιοκτόνο για τη χρήση του. Μια πιθανή λήξη της έγκρισής του στο μέλλον θα προκαλούσε ένα μεγάλο πρόβλημα στη γεωργία για μια παραγωγική και βιώσιμη γεωργία. Στον τρόπο της διασυστηματικής δράσης είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν άλλες λύσεις. Ειδικά όταν πρόκειται για ζιζάνια. Αν πάρουμε για παράδειγμα τη φετινή χρονιά, που χαρακτηρίζεται από πολλές βροχές και πολλά ζιζάνια, είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιηθεί κάτι άλλο. Την ίδια ώρα που μια άλλη λύση μπορεί να του ανεβάσει το κόστος παραγωγής. Ο αγρότης σήμερα πρέπει να είναι επιχειρηματίας, να είναι βιώσιμος», προσθέτει.
Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Την ίδια ώρα που τα χωράφια του κάμπου δέχονται τους ψεκασμούς της γλυφοσάτης προκειμένου να εξαφανιστούν τα ζιζάνια, το Πανεπιστήμιο Πατρών διοργάνωσε τον περασμένο Ιούνιο διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο με τίτλο «Οι δραματικές αλλαγές στον πλανήτη και οι ελληνικές ρίζες της οικολογικής ηθικής».
«Τα γονίδια δίνουν το όπλο, το περιβάλλον τραβάει τη σκανδάλη», λέει για την ανάπτυξη του καρκίνου η κορυφαία Αμερικανίδα επιδημιολόγος Ντέβρα Ντέιβις, που λίγο πριν την ομιλία της στο συνέδριο παραχώρησε συνέντευξη στην «Καθημερινή». Εκεί απάντησε στο ερώτημα αν ο καρκίνος συνδέεται με την έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες. «Οι αγρότες, για παράδειγμα, αναπτύσσουν ορισμένους καρκίνους με μεγαλύτερη συχνότητα, που μπορεί να μην καπνίζουν και να ζουν πιο υγιεινή ζωή. Τα φυτοφάρμακα, τα καυσαέρια και άλλοι παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Ακόμα, οι μετανάστες τείνουν να αποκτούν τους καρκίνους της χώρας στην οποία μεταναστεύουν, πράγμα που καταδεικνύει τη σημασία του περιβάλλοντος. Τα γονίδια δίνουν το όπλο και το περιβάλλον τραβάει τη σκανδάλη».
Οι διαπιστώσεις από τις έρευνες των συνέδρων έδειξαν ότι οι αγρότες παρουσιάζουν, περισσότερο από τον υπόλοιπο πληθυσμό, ιδιαίτερες μορφές καρκίνου όπως το λέμφωμα Non Hodgkin’s, μελάνωμα, καρκίνο του προστάτη και του μαστού. Άρα συμπέραναν ότι υπάρχει συσχέτιση της γεωργίας με τον καρκίνο αφού είναι ζήτημα περιβάλλοντος, συνηθειών ζωής παρά θέμα DΝΑ.
Της Ζωής Παρμάκη
